menjadi positif atau negatif

hye2...setelah sekian lama menyepi, sy kembali hehe..bajet ade org tertunggu2 la ak update ke x kan...hidup kt umah sepanjang cuti ni buat muka jadi berbelon2...actually xnk cerita pasal diri sendiri pn...topik arini, sy nk cite pasal budak2 sekarang yang belaja jauh dr family dorang dan ape yg da jadi kt budak2 2... benda yg sy cerita ni xd kne mngena dgn siape2 erk...spe yg terasa tu, hehehe....xtahu xtahu...(geleng2 kepala dgn mata yg comel) hihihihi

ok..sy xtuju kat sape2..tapi sy byk perhatikan kawan2 lame & kawan2 baru sy...benda ni jadi pengajaran pada sy...sy pn bukan baik sgt..tpi sy xnk mula kan keburukan pada diri sy..ok, remaja skrg makin lame makin pandai, dan makin lame, makin jauh dari parents dorang..same gak mcm sy..skrg sy sambung belajar jauh dari parents sy..jadi sy jaga kepercayaan yg dorg bagi kt sy supaya sy boleh jaga maruah sy dan family..kadang2 sume orang boleh jadi lalai..pengaruh kwan2 sendiri, pengaruh org sekeliling wt kte jadi lupe ttg kepercayaan tu...

dulu, depan parents, sume baju pn saiz seganda besar dari diri sendiri..sekarang bila da jauh, sekecik2 saiz kalu boleh kita nak pakai...
dulu, depan parents, rambut kuar sikit pn time pakai tudung rasa malu nye org tgk...sekarang, tudung 2 kalau boleh bia la jauh2 sikit dari diri..xhawt la kalau x freehair...tuiii
dulu, depan parents, membe2 ppuan ajak kua pn takut nak minx izin..takut mak marah..sekarang, xkisah laki ppuan, jalan jer..balik lgi malam lgi remaja la kn...
dulu, kalau cuti sekolah da nak abih, sedih bukan main sbb xsuke...sekarang, cuti sem bukan men menghitung hari lagi sebab xsaba nak jauh dri fmly...
dulu, pegi sekolah, ayh suruh pegi sendiri pn xnak sebab xnak ayah risau..sekarang, balik u, sume nak balik sendiri, kalau boleh ayah anta sampai pintu umah jer...shitt!!

sy ckp benda ni bukan utk tuding jari pada sape2 tapi untuk diri sendiri juga sebab ade jugak satu ,dua benda terkena batang hidung sendiri..haha..so, jgn la kte sia2kan kepercayaan yg parents bg kt korang erk..kalau mmg before ni parents korang memang jenis xkisah ape yg korg wt, memang untung la..korang memang jadi diri korang sendiri...yg sy ase pelik, before ni, depan parents baik macam malaikat, tapi bila da jauh, jadi cam s***n... dorg akan jadi sedih bile anak berubah kearah keburukan bukan kearah kebaikan macam yg dorang arapkan...* nasihat utk diri sendiri juga*

gambar, memang xd kena mengena..cuma dulu2, sy xthu pakai shawl,
tapi sekarang da tahu..hehe

dalam hati ibu berkata :

"pergilah anakku, belajarlah bersungguh-sungguh, jangan kau lemas dalam kebebasan yang ibu berikan..ibu tak hantar kamu ke sana, melainkan ibu percaya pada kamu, kerana kamu anak ibu sayang..."

dalan jiwa ayah pula berbisik :

"anakku...ayah lepaskan kamu dengan sejuta doa, moga kamu tak pernah lupa nama yang kamu bawa dihujung namamu... hati ini penuh berharap agar kamu pulang membawa piala kemenangan...ayah percaya pada kamu, kerana kamu anak ayah manja..."

kata-kata ni, sy pegang sejak dari matrik lagi..sy tulis besar2 depan meja study bia sy tahu, mak ayah sy selalu usya dr jauh ape yg sy buat dan sy ingat ape yang mereka salu harapkan dari sy...